Moja 30-stka

Trudno mi w to uwierzyć, że już nie -naście i nie -dzieścia lecz okrągłe trzydzieści wybił dziś mój zegar biologiczny. Kiedyś gdy byłam jeszcze nastolatką a więc dawno temu, ludzie mający 30 lat wydawali mi się tacy starzy a teraz sama dźwigam na barkach te 3 razy 10. Oczywiście żartuję, jest dobrze, to przecież kwiecie wieku a pewnie zanim się obejrzę przekroczę kolejny próg czyli 4 razy 10 nazywany czasem kryzysem wieku średniego i będę bogatsza o kilka siwych włosów i zmarszczek. I tu od razu przychodzi mi na myśl film 39,5... Na bieg czasu nie mamy wpływu a najważniejsze to żyć zgodnie z zasadą carpe diem i chwytać z tych mijających lat to, co najlepsze aż do wieku sędziwego.

Świętowaliśmy tylko we troje, był szampan dla dzieci czyli taki bez procentów, tort mojej twórczości oraz prezenty. Od córki, która sama wyglądała jak urodzinowo-walentynkowy prezent otrzymałam bukiet wiosennych żonkili i laurkę, od męża natomiast kolczyki więc prezent 100% trafiony w gust, bo ja niczym sroczka uwielbiam wszelkiego rodzaju błyskotki. Dziękuję znajomym i rodzinie za moc życzeń- jest mi niezmiernie miło.

P.S. Życzenia w stylu mojego męża cyt.: w Afryce to mogłabyś już w tym wieku być babcią. No tak na szczęście żyjemy w Europie he,he.

Torcik mojej twórczości

Prezenty urodzinowe, skromne ale trafione w gust i od serca

Moja duma czyli córka pierworodna w sukni karnawałowej w oczekiwaniu na tort i szampana