M jak Malwinka

Cały mój świat zdominowany jest przez tego małego człowieka. Mimo, że druga latorośl uczęszcza z nowym miesiącem do przedszkola a my jesteśmy tylko we dwie czyt. ja i Malwinka, nasza cisza i spokój niestety nie pozostają niewzruszone lecz zmącone charakterną M. Kolki i wszelkie dolegliwości pokarmowe mamy raczej za sobą, mimo to córka nieustannie domaga się uwagi płacząc lub krzycząc po niemowlęcemu. Jest jeden sposób, dobry na wszystko, matczyna pierś lub noszenie na rękach, o tak to jest lekarstwo dobre na wszystko. Malwinka mogłabym nie spać w dzień, urządza sobie takie krótkie drzemki 15 minutowe a potem budzi się gotowa na wszystko. W nocy śpi raczej dobrze, od 21-4 rano mamy względny spokój z przerwą na karmienie i tulenie, córeczka dośpi do 7 rano a potem hulanki i swawole, czyli mamo, tato, siostro jestem tu i manifestuje to całą swoją 5,5 kg osóbką. Co więcej podróżnika z niej raczej nie będzie, fotelik samochodowy i jazda autem działa na nią jak płachta na byka i było tak już za czasów gdy mieszkała jeszcze w moim brzuchu. O ile dobrze znosi sam pobyt poza domem, to sama podróż wychodzi nam wszystkim bokiem... Nasza 8 tygodniowa M, uwielbia za to wszelkie czułości, rodzicielskie czy siostrzane pieszczoty, kąpiel i masaż oraz spokój i noszenie w nosidełku. Nie znosi samotności, braku mojej osoby w polu widzenia, leżakowania w leżaczku, chaosu. Sięgam pamięcią do czasów niemowlęctwa Amelki i doprawdy trudno mi uwierzyć, że dzieci tych samych rodziców mogą się aż tak różnic. Ami była małą indywidualistką, po godzinnej konwersacji z pluszowym królikiem uderzała w 2-3 godzinną ,,kimę'' by potem do syta się najeść i znów pogrążała się w głębokim i spokojnym śnie a ja serfując po internetowych newsach czasem zapominałam, że mam w domu niemowlaka. Malwinka natomiast nie daje o sobie zapomnieć nawet na chwilę :-) i ot takie to są uroki macierzyństwa.

Nasz mały diabełek w anielskiej postaci i tylko oczy i spojrzenie mówią o niej- jestem trzpiot i ja tu teraz rządzę.